Begin jaren tachtig wil Ontwikkelingsmaatschappij Lunetten Utrecht B.V., ter gelegenheid van de voltooiing van haar nieuwbouwproject in Lunetten, de wijk een kunstwerk schenken. Het pas opgeleverde sociaal-cultureel centrum De Musketon in het hart van de nieuwe wijk wordt daarvoor de meest geëigende plek geacht.
Het ontwikkelingsbedrijf neemt, anders dan gebruikelijk, zelf het initiatief om een kunstopdracht te starten. Op advies van de ROVU (de dienst Ruimtelijke Ordening en Volkshuisvesting Utrecht) wordt de kunstenaar Johan Wagenaar benaderd voor een kunsttoepassing. Wagenaar krijgt de opdracht een ‘musketon’ te maken, de veiligheidshaak waaraan het activiteitencentrum zijn naam ontleent en die ‘de bindende kracht van de gemeenschap’ symboliseert.
Wagenaar ziet geen heil in een letterlijke reconstructie van het functionele voorwerp. Hij ontwerpt een monumentale sculptuur, een sterk vereenvoudigde ‘haak’. Het vijf meter hoge object wordt – na zonsondergang – van binnenuit aangelicht door een lamp in de voet. De sculptuur, die is geplaatst bij de entree van het complex, fungeert als een soort baken, een oriëntatiepunt in de wijk.
Kort na de onthulling benadert Wijkvereniging Lunetten de kunstenaar met het verzoek om het kunstwerk te mogen gebruiken als beeldmerk in hun communicatie. Wagenaar gaat akkoord. Sinds de plaatsing van de ‘paddestoel’ (The Temple of Boom, 1999), het monumentale kunstwerk van Rob Birza bij de entree van Lunetten, heeft Musketon die wervende functie verloren. Het kunstwerk siert nog wel de suikerzakjes van het sociaal-cultureel centrum.
