Karel Appel noemde het werk van Maggie Giles ‘speelgoed voor grote mensen van ceramique’. Dat de wandreliëfs die zij voor basisscholen vervaardigde een aanzienlijk deel uitmaken van haar oeuvre, maakt duidelijk dat haar werk ook passend geacht werd voor een veel jonger publiek. Het rijke kleurenpalet en de speelse vormentaal zullen hier voornamelijk de aanleiding voor zijn geweest. Al in de jaren zestig onderscheidde ze zich van andere Nederlandse keramisten door te werken met onverdunde glazuren in heldere majolicakleuren. Dit onverdund aanbrengen van glazuur was mogelijk door de verschillende oppervlakken van elkaar af te bakenen door dammetjes van klei, wat enigszins doet denken aan de glas-in-loodtechniek. Dit wandkeramiek voor de van oorsprong rooms-katholieke Rafaëlschool verbeeldt de vier jaargetijden. Giles toont de cyclus aan de hand van bomen met jong loof (lente), een duif die vanuit een loofbos opstijgt richting de zon (zomer), vallende bladeren (herfst) en een kale boom (winter). Een abstracte, vloeiende figuur verbindt de vier afzonderlijke cirkels met elkaar. MG
