Eind jaren zestig verrees aan de Ravellaan de hoge kantoorflat van de toenmalige Dienst Openbare Werken. De voorkeur van de adviescommissie ging uit naar een ruimtelijk werk dat zou contrasteren met deze kolos, bijvoorbeeld het expressionistische werk van Wessel Couzijn. Maar de architecten voelden meer voor het constructivistische werk van André Volten dat beter zou aansluiten bij de architectuur. Zij kregen hun zin. De acht rechtopstaande gelijkbenige hoeken van blinkend roestvrijstaal staan iets schuin ten opzichte van de glazen buitenwand. Ondanks het gebruik van het ‘koude’ staal en de geometrische vormen is dit werk allerminst streng en saai, maar juist licht en levendig. Volten heeft net zo lang gespeeld met de formaten en de plaatsing van de hoeken tot het corps de ballet zijn meest expressieve samenstelling had. De kleinste, dicht bij de entree, is manshoog en een beetje gedrongen. De grootste van ruim vier meter sluit de reeks. Gezien vanaf de entree verschijnt het werk als een uitnodigend vergezicht, een gestileerd berglandschap. Vanaf de tegenoverliggende kant bekeken vallen de driehoeken optisch juist binnen één hoek, wat een tunneleffect creëert. Wie het gebouw passeert ziet een dynamische reeks vormen die in volume toe- en afnemen. Volten is een van de belangrijkste naoorlogse Nederlandse beeldhouwers met een groot gevoel voor het zichtbaar maken van ruimte, ongeacht of hij nu klein en minimalistisch werkt of juist monumentaal en constructivistisch. HH
