Heidi Daamen maakte een sprekend werk voor een kleine kleuterschool. In de gang schilderde ze op een betonstenen muur een heuvellandschap. In dit landschap zweven keramische figuurtjes: een jongetje houdt een konijn vast, een meisje zit bovenop een van de heuvels en draagt een eend. Op de voorgrond zit een konijn rustig voor zich uit te kijken. Ze gaf het de titel Dromerige namiddag. Daamens oeuvre is herkenbaar en wordt getypeerd als naïef, kwetsbaar en verwant aan primitieve culturen. Een journalist schreef eens dat je van één grote familie kunt spreken waarvan alle leden – merendeels mollige kinderen – de trekken van de maakster vertonen, ‘als bakte zij een heel nageslacht’. Daamen is succesvol als keramiste en heeft vele navolgers gehad. Dat haar naïeve stijl zo aanspreekt heeft wellicht te maken met de krachtige emotionele uitdrukking van de figuurtjes en de sterke beeldkwaliteit. Ook is haar werk soms humoristisch. In de uitvoering valt de aandacht voor kleur in de keramiek op en de oppervlaktestructuren die ze maakt door in de klei te krassen en te tekenen. De kwaliteit van Daamens werk is hoog en dat maakt dat Daamen ver boven haar vele navolgers uitstijgt. Hier zie je die kwaliteit bijvoorbeeld in het verenpak van de eend, in de verfijnde kindergezichtjes en de weergave van het sluike haar van het meisje, of in de manier waarop het jongetje het grote, zachte konijn in zijn armen houdt. In het werk voor de school zijn mens en dier gelijk, ook al een kenmerk van Daamens werk. In een opgewarmde duinpan trekt de middag aan hen voorbij. VH
