Dora Dolz staat bekend om haar kleurrijke keramische beelden in de openbare ruimte. Al sinds 1992 bezit de mytylschool Ariane de Ranitz, een basisschool voor kinderen met een motorische beperking, een werk van de Spaanse kunstenares. Haar ruimtelijke objecten zijn veelal afgeleid van haar schilderijen, die worden gekenmerkt door verschillende symbolen en vruchtmotieven. Dit is ook zichtbaar op de blinde gevel van de kleuterspeelplaats. Deze wordt gesierd door de voor Dolz kenmerkende druiventros, slakkenhuis, vaas en meloenschijf. Daaromheen is een decoratieve lijst gevormd van gekleurde rechthoekige tegels, die door hun strakke vorm wat afsteken tegen de weelderigheid van de rest van het tableau. Met haar kunstwerken wilde Dolz een stukje Spanje naar Nederland halen. Haar typerende keramieken fauteuils en gevelreliëfs, die ze in diverse Nederlandse steden realiseerde, vormen letterlijk en figuurlijk een tegenwicht voor het ‘kleurloze’ Nederlandse klimaat. Vooral in Rotterdam, waar Dolz woonde en lesgaf aan de kunstacademie, zijn veel van haar uitbundige werken te vinden. Dolz’ liefde voor het integreren van kleurrijke, keramische elementen in de openbare ruimte is ongetwijfeld gevoed door haar geboortestad Barcelona en haar bekende architect Gaudí, wiens invloed alom zichtbaar is. In 1993 ontving Dora Dolz de Judith Leyster Prijs voor vrouwelijke kunstenaars. FT
