Bij de vestiging van een nieuw kantoor aan de St. Jacobsstraat in 1968 wil de Coöperatieve Centrale Raiffeisenbank een beeld plaatsen. En, evenals de Koninklijke Maatschappij Wegenbouw een jaar eerder deed, wil de bank dit werk schenken aan de stad. De firma verleent een schetsopdracht aan Pieter d’Hont, die al vrij snel een gipsmodel gereed heeft van een merrie met een veulen. Pas hierna wordt de Adviescommissie voor Beeldende Kunst benaderd voor advies en verdere begeleiding. De commissie reageert ietwat verontwaardigd over deze omgekeerde gang van zaken en vraagt zich af of de gemeente wel zo gelukkig moet zijn met deze schenking: ‘Het beeld dient toch praktisch uitsluitend ter verfraaiing van het bankgebouw?’. Maar men realiseert zich dat het werk op deze manier in elk geval voor de stad behouden kan blijven. Bij een eerder bouwproject, de aanbouw van een lunchroom bij De Bijenkorf, is immers een gevelbeeld van Gijs Jacobs van den Hof verloren gegaan.
Voor de uitvergroting van het gipsmodel naar een levensgroot model in klei laat Pieter d’Hont een echte merrie naar het atelier komen. De kunstenaar vindt het motief - een veulen drinkend bij de moeder die haar jong besnuffelt – wel in overeenstemming met de groei van de bank: ‘Ik heb daarmee de kringloop van het leven, de continuïteit bedoeld. Dat laatste is van toepassing op het voortbestaan van de bank, toch belangrijk voor zo’n groot bedrijf’.
De schenking wordt uiteindelijk door de gemeente in dank aanvaard.
