In 1960 bouwt Drukkerij Bosch een nieuwe vestiging in Kanaleneiland. De drukkerij wil ter gelegenheid van de opening de stad een beeldhouwwerk schenken ter waarde van 2500 gulden. Het kunstwerk moet een plek krijgen in het in aanbouw zijnde Park Transwijk. De Adviescommissie voor Beeldende Kunst meent eigenlijk dat dit bedrag te laag is voor een serieuze opdracht, maar de krant heeft al over de schenking bericht en de wethouder vindt het niet gepast een cadeau te bekritiseren.
De leden van de commissie vinden uiteindelijk in het atelier van Pieter d’Hont een nog niet voltooid beeldje van Franse kalksteen dat voor een lage prijs kan worden aangekocht. Het beeldje, een personificatie van de ochtend, is in de geest van de Franse beeldhouwer Maillol vrij gestileerd vormgegeven, met twee armen achter het hoofd gevouwen. De schenker is enthousiast over dit voorstel. Maar in de winter van 1960 laat d’Hont weten af te willen zien van voltooiing van Ochtend, door nieuwe ideeën die hij heeft opgedaan tijdens zijn reis naar Italië. De gemeente beroept zich op het recht van levering en d’Hont zegt toe. Door vertraging bij de aanleg van het park duurt het vervolgens nog drie jaar voordat het beeldje geplaatst wordt in het rosarium.
De sculptuur van zachte kalksteen raakt echter al spoedig beschadigd. Als het voor herstelwerk wordt verwijderd, breekt het zelfs in tweeën. Herplaatsing is volgens d’Hont niet verantwoord. Hij stelt voor om een nieuwe versie in brons te maken. Hij past dan ook de meer verfijnde, sierlijke Italiaanse belijning toe die hij al eerder nastreefde. In 1971 wordt het beeldje geplaatst op dezelfde plek in Park Transwijk. In 1991 verplaatst het werk naar de Jan van Lingtuin aan de Lauwerecht. Het kalkstenen origineel wordt in de verzameling van het Centraal Museum bewaard.
