Verstenen is een natuurlijk proces dat heel veel tijd vergt. Het is meedogenloos en onomkeerbaar, maar toch kunnen – vreemd genoeg – delicate en kwetsbare vormen zo bewaard blijven. Bladeren, kleine insecten en resten van andere dieren leveren op die manier informatie over uit een ver en geheimzinnig verleden.
De Argentijnse kunstenaar Amalia Pica is geïnteresseerd in hoe informatie wordt overgedragen, hoe woorden of ervaringen in beelden gevat kunnen worden, of, zoals in haar project voor Forum ’t Zand fantasieën van kinderen kunnen uitgroeien tot een verbeeldingsvolle ruimte in de vorm van een tuin.
Tijdens workshops kregen kinderen de opdracht te fantaseren over planten, over hoe ze er vroeger of juist in de toekomst uit zouden zien, en hier tekeningen of ruimtelijke impressies van te maken. Op basis van deze verhalen en beelden ontwierp Pica de sculpturen voor de versteende tuin: ‘gestolde planten’.
De tuin is bedoeld als ontmoetingsruimte, maar wil ook een voedingsbodem zijn voor nieuwe verhalen en culturele activiteiten. De kunstenaar zou het liefste zien dat de tuin jaarlijks onderwerp was van een creatieve ‘land- en cultuurdag’.
Maria Barnas schreef verhalen over het ontstaan van de tuin. Die zijn gebundeld in een boekje bij het project.
