Ondanks het feit dat de kunst zich in de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw eerder ontwikkelde in de richting van volledige abstractie of abstract-expressionisme, koos Ek van Zanten, net als zijn docent aan de Rijksakademie Piet Esser, ervoor om naar de natuur te werken. Daarmee was hij een van de beeldhouwers die aan de blijvende vraag naar figuratieve beeldhouwkunst bleef voldoen. Zelf zei hij erover, dat naar de natuur werken hem gewoon beter beviel. Beweging fascineerde hem, evenals het feit dat je aan het uiterlijk van mens en dier zoveel informatie kunt aflezen. Die voorkeur voor figuratie en beweging resulteerde in de nodige werken van sportende figuren, dieren, en mensen met dieren. Zijn dynamische sculpturen van sporters, zoals balspelers, hebben een duidelijk ander karakter dan de meer volumineuze en statische werken. Ze zijn ijl met overdreven lange ledematen. Pony met kind is eerder representatief voor de volumineuze en statische sculpturen. Op de kleine pony zit een jongen die zo te zien heel bedreven is in paardrijden. Zonder zadel of teugels zit hij, een beetje achterover hellend, stevig op de rug van het dier. De afgeronde vormen van het kind verraden zijn jeugdigheid. De huid van het beeld bestaat uit lichte schetsmatige toetsen, zoals een schilder met pasteuze verf een vlugge, expressieve impressie ergens van kan geven. Dat Van Zanten zich niet verliest in details en tegelijkertijd een naturalistisch en expressief beeld kan maken, verraadt een grote mate van kundigheid. VH
