Door ontkerkelijking zijn er voor veel mensen geen standaard rituelen meer die steun en troost geven bij de vormgeving van een uitvaart en in de tijd daarna. De Utrechtse begraafplaatsen zoeken, nu mensen blijkbaar minder behoefte hebben aan een graf, nieuwe wegen om mensen bij verlies van dienst te zijn. Het Team Begraafplaatsen heeft samen met de afdeling Cultuur van de gemeente Utrecht kunstenaars uitgenodigd om naar deze vraagstukken te kijken. En met succes.
Uit vier ideeënschetsen is het ontwerp van Ingeborg Meulendijks voor begraafplaats Daelwijck uitgevoerd. Ingeborg Meulendijks heeft een klein paviljoen getiteld ‘Aan mijn liefste’ gebouwd rondom een bestaande boom op de begraafplaats. Aan de buitenkant van het paviljoen bevinden zich drie schrijfnissen, met daarin een schrijfblad en een stoel. Bezoekers kunnen een brief schrijven aan een overledene en die vervolgens in een nis in het paviljoen stoppen. Het papier verdwijnt in de muur en zal daar blijven. Aan de binnenzijde van het paviljoen is plaats voor naamplaatjes van overleden personen waarvan het graf opgeheven is. Op het paviljoen ligt een aflopend dak, waardoor regenwater naar binnen afloopt in de boomspiegel. In de buurt van het paviljoen is een picknickplaats gemaakt voor informeel contact.
Het paviljoen is gebouwd van handgemaakte keramische stenen. Voor materiaalonderzoek en productie werkte Ingeborg Meulendijks van januari tot maart 2017 in het Europees Keramisch Werkcentrum en met de gespecialiseerde steenfabriek St Joris. Via haar blog is de ontwikkeling is het hele proces nauwgezet gedocumenteerd: http://www.aanmijnliefste.nl/
Ingeborg Meulendijks houdt zich bezig met architectuur, beeldende kunst, bezinning en contemplatie. Haar architecturale werk is vaak gericht op het individu en de menselijke maat.
